دردم اینه همدرد ندارم
داستان.. فقر.. بیکاری.. ایرانی..دردم اینه همدرد ندارم
داستان.. فقر.. بیکاری.. ایرانی..تغییری باش
تغییری باش که میخواهی شاهد آن در جهان باشی . . .
براستی زن بودن کار مشکلی است:
مجبوری مانند یک کدبانو رفتار کنی
همانند یک مرد کار کنی
شبیه یک دختر جوان به نظر برسی و
مثل یک خانم مسن فکر کنی.
دختــــر که باشی معنی یتیمی و بی مادری را میفهمی!
دختـــر که باشی زبر بودن دست پدرت و
چین و چروک های پیشانی مادرت را درک میکنی!
دختــــر که باشی حسودی به دختری که غرق عشـــق است را درک میکنی!
دختــــر که باشی میفهمی به اختیار خودت
گذشتن از عشقت چقدر طاقت فرساست!
دختــــر که باشی دنیای دختران را مسخره نمیکنی!
دختــــر که باشی بغل کردن عروسک کودکی هایت چه آرامشی دارد!
دختــــر که باشی میفهمی چه حس نابی است از وجودت وجودی ساخته شود!
دختــــر که باشی جیغ زایمان برایت گوشخراش نمیشود
چون پر از درد است
اما با شنیدن پاره ی تنت تبدیل به خنده میشود!
دختــــر مقامش با توئه مرد یکـــــی است ،
او را ضعیفه نگوییم ، ناقص العقل نخوانیم ،
او" ســـــــــ♥ـــــاده" است " خنـــــــــــگ " نیســــــــــــــت
در سرزمین من. . . . . .
نر بودن یک جنسیت است و مرد بودن یک هویت
زیادند زنانی که نر
نیستند ولی خیلی مردند
می گویند : شاد بنویس ...
نوشته هایت درد دارند!
و من یاد ِ مردی می افتم...
که با کمانچه اش ،
گوشه ی خیابان شاد میزد...اما با چشمهای ِ خیس
مــردانـگـیـ آنـجـاسـتـ . . .
جاییـ که پسر بچه ایـ هنگامـ بازیـ برایـ اینکه
دوستـ فقیرشـ خوراکیـ هایشـ را بخورد،
نقشـ فروشنده را بازیـ کرد
من در کشوری زندگی می کنم که
دویدن سهم کسانی است که هرگز نمی رسند
و رسیدن سهم کسانی که هرگز نمی دوند...
ارزش مردگانش چندین برابر زندگانش است..
در سرزمین من مردمانش با نفرت بیشتری به بوسیدن دو عاشق نگاه می کنند
تا صحنه ی اعدام یک انسان
ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﺲ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺩ ...
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺩﻫﺎﻥ ﺑﯽ ﺩﻧﺪﺍﻥ، ﺁﺏ ﻧﺒﺎﺕ ﻗﯿﭽﯽ ﺭﺍ ﻣﯽ ﻣﮑﯿﺪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﺍﺩ :
ﺁﺭﻩ ﻣﺎﺩﺭ، ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺩﺍﺩﻧﺪ، ﺍﺯ ﻣﮑﺘﺐ ﮐﻪ ﺍﻭﻣﺪﻡ ، ﺩﯾﺪﻡ ﺧﻮﻧﻪ ﻣﻮﻥ ﺷﻠﻮﻏﻪ
ﻣﺎﻣﺎﻥِ ﺧﺪﺍﺑﯿﺎﻣﺮﺯﻡ ﻫﻤﻮﻥ ﺗﻮ ﻫﺸﺘﯽ ﺩﻭ ﺗﺎ ﻭﺷﮕﻮﻥ ﺭﯾﺰ ﺍﺯ ﻟﭗ ﻫﺎﻡ ﮔﺮﻓﺖ ﺗﺎ ﮔﻞ ﺑﻨﺪﺍﺯﻩ .
ﺗﺎ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﮔﺮﯾﻪ ﮐﻨﻢ ﮔﻔﺖ : ﻫﯿﺲ، ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ ﺁﻣﺪﻩ.
ﺧﻮﺍﺳﺘﮕﺎﺭ، ﺣﺎﺝ ﺍﺣﻤﺪ ﺁﻗﺎ، ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯ ﭼﻬﻞ ﻭ ﺩﻭ ﺳﺎﻟﺶ ﺑﻮﺩ ﻭ ﻣﻦ ُﻧﻪ ﺳﺎﻟﻢ .
ﮔﻔﺘﻢ : ﻣﻦ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺁﻗﺎ ﻣﯽ ﺗﺮﺳﻢ، ﺩﻭ ﺳﺎﻝ ﺍﺯ ﺑﺎﺑﺎﻡ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻩ .
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﻫﯿﺲ ، ﺷﮑﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﻩ ﻋﺮﻭﺱ ﺯﯾﺎﺩ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻪ ﻭ ﺗﻮ ﮐﺎﺭ ﻧﻪ ﺑﯿﺎﺭﻩ
ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎﯼ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻃﻌﻢ ﺁﺏ ﻧﺒﺎﺕ ﻗﯿﭽﯽ ﻓﺮﻭ ﺩﺍﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﮐﺠﺎ ﺑﻮﺩﻡ ﻣﺎﺩﺭ ؟
ﺁﻫﺎﻥ ﺟﻮﻧﻢ ﻭﺍﺳﺖ ﺑﮕﻪ، ﺍﻭﻥ ﺯﻣﻮﻥ ﻫﺎ ﮐﻪ ﻣﺜﻞ ﺍﻻﻥ ﻋﺮﻭﺳﮏ ﻧﺒﻮﺩ. ﺑﺎﺯﯼ ﻣﺎ ﯾﻪ ﻗﻞ ﺩﻭ ﻗﻞ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﭘﺴﺮﻫﺎﻡ ﺍﻟﮏ ﺩﻭ ﻟﮏ ﻭ ﻫﻔﺖ ﺳﻨﮓ ﺳﻨﮓ ﻫﺎﯼ ﯾﻪ ﻗﻞ ﺩﻭ ﻗﻞ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﻧﻮﺍﯾﯽ ﺣﺎﺝ ﺍﺑﺮﺍﻫﯿﻢ ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺑﻮﺩﻡ ﺭﺍ ﺭﯾﺨﺘﻨﺪ ﺗﻮ ﺑﺎﻏﭽﻪ ﻭ ﮔﻔﺘﻨﺪ :
ﺗﻮ ﺩﯾﮕﻪ ﺩﺍﺭﯼ ﺷﻮﻫﺮ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ ، ﺯﺷﺘﻪ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺯﯼ ﻫﺎ
ﮔﻔﺘﻢ : ﺁﺧﻪ ....
ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﻫﯿﺲ ﺁﺩﻡ ﺭﻭ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﺵ ﺣﺮﻑ ﻧﻤﯽ ﺯﻧﻪ
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﻋﻘﺪ، ﺣﺎﺟﯽ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯ، ﺑﻪ ﺷﻮﺧﯽ ﻣﻨﻮ ﺑﻐﻞ ﮐﺮﺩ ﻭ ﻧﺸﻮﻧﺪ ﺭﻭ
ﻃﺎﻗﭽﻪ، ﻫﻤﻪ ﺧﻨﺪﯾﺪﻧﺪ ﻭﻟﯽ ﻣﻦ، ﻧﻨﻪ ﺧﺠﺎﻟﺖ ﮐﺸﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﻣﺎﺩﺭﻡ ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ
: ﻣﺎﻣﺎﻥ ﻣﻦ ﺍﯾﻨﻮ ﺩﻭﺳﺖ ﻧﺪﺍﺭﻡ
ﻣﺎﻣﺎﻧﻢ ﺧﺪﺍ ﺑﯿﺎﻣﺮﺯ، ﮔﻔﺖ ﻫﯿﺲ، ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﭼﯿﻪ؟ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯿﮑﻨﯽ
ﺑﻌﺪ ﻫﻢ ﻣﺎﻣﺎﻧﺖ ﺑﺪﻧﯿﺎ ﺍﻭﻣﺪ؛ ﺑﺎ ﺧﺎﻟﻪ ﻫﺎﺕ ﻭ ﺩﺍﯾﯽ ﺧﺪﺍﺑﯿﺎﻣﺮﺯﺕ ﺑﯿﺴﺖ ﻭ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺍﯾﻢ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﻣﺮﺩ . ﯾﻌﻨﯽ ﻣﯿﺪﻭﻧﯽ ﻣﺎﺩﺭ، ﺗﺎ ﺍﻭﻣﺪﻡ ﻋﺎﺷﻘﺶ ﺑﺸﻢ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﻭ ﻣﺮﺩ. ﻧﻪ ﺷﺎﻩ ﻋﺒﺪﺍﻟﻌﻈﯿﻢ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺘﯿﻢ ﻭ ﻧﻪ ﯾﻪ ﺧﺮﺍﺳﻮﻥ. ﯾﻌﻨﯽ ﺍﻭﻥ ﻣﯽ ﺭﻓﺖ
ﻣﯽ ﮔﻔﺘﻢ : ﺁﻗﺎ ﻣﻨﻮ ﻧﻤﯽ ﺑﺮﯼ؟ ﻣﯽ ﮔﻔﺖ ﻫﯿﺲ، ﻗﺒﺎﺣﺖ ﺩﺍﺭﻩ ﺯﻥ ﻫﯽ ﺑﺮﻩ ﺑﯿﺮﻭﻥ .
ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﻧﻨﻪ، ﻋﯿﻦ ﯾﻪ ﻏﻨﭽﻪ ﺑﻮﺩﻡ ﮐﻪ ﮔﻞ ﻧﺸﺪﻩ ، ﮔﺬﺍﺷﺘﻨﺶ ﻻﯼ ﮐﺘﺎﺏ ﺭﻭﺯﮔﺎﺭ ﻭ ﺧﺸﮑﻮﻧﺪﻧﺶ
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ، ﺍﺷﮑﺶ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﻪ ﭼﺎﺭﻗﺪﺵ ﭘﺎﮎ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺁﺥ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﻋﺎﺷﻘﯽ ﮐﻨﻢ ﻭﻟﯽ ﻧﺸﺪ ﻧﻨﻪ . ﺍﻭﻧﻘﺪﻩ ﺩﻟﻢ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﯾﻪ ﺩﻣﭙﺨﺘﮏ ﺭﺍ ﻟﺐ ﺭﻭﺩﺧﻮﻧﻪ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ، ﻧﺸﺪ. ﺩﻟﻢ ﭘﺮ ﻣﯽ ﮐﺸﯿﺪ ﮐﻪ ﺣﺎﺟﯽ ﺑﮕﻪ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﻡ، ﻭﻟﯽ ﻧﮕﻔﺖ ﺣﺴﺮﺕ ﺑﻪ ﺩﻟﻢ ﻣﻮﻧﺪ ﮐﻪ ﺭﻭﻡ ﺑﻪ ﺩﯾﻮﺍﺭ، ﺑﮕﻪ ﻋﺎﺷﻘﺘﻢ ﻭﻟﯽ ﻧﺸﺪ ﮐﻪ ﺑﮕﻪ .
ﮔﺎﻫﯽ ﻭﻗﺘﺎ ﯾﻮﺍﺷﮑﯽ ﮐﻪ ﮐﺴﯽ ﻧﺒﻮﺩ، ﺯﯾﺮ ﭼﺎﺩﺭ ﭼﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺸﮑﻦ ﻣﯽ ﺯﺩﻡ
ﺁﯼ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪ، ﺁﯼ ﻣﯽ ﭼﺴﺒﯿﺪ .
ﺩﻟﻢ ﻟﮏ ﺯﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﻭﺍﺳﻪ ﯾﮏ ﯾﻪ ﻗﻞ ﺩﻭ ﻗﻞ ﻭ ﻧﻮﻥ ﺑﯿﺎﺭ ﮐﺒﺎﺏ ﺑﺒﺮ ﻭﻟﯽ ﺩﺳﺖ ﻫﺎﯼ ﺣﺎﺟﯽ ﻗﺪ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﮑﻞ ﻣﻦ ﺑﻮﺩ، ﺍﮔﻪ ﻣﯿﺰﺩ ﺣﮑﻤﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺩﻭ ﺭﻭﺯ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺑﯿﺪﻡ ﯾﮑﺒﺎﺭ ﮔﻔﺘﻢ، ﺁﻗﺎ ﻣﯿﺸﻪ ﻓﺮﺵ ﺑﻨﺪﺍﺯﯾﻢ ﺭﻭ ﭘﺸﺖ ﺑﻮﻡ ﺷﺎﻡ ﺑﺨﻮﺭﯾﻢ؟ ﮔﻔﺖ : ﻫﯿﺲ ﺩﯾﮕﻪ ﭼﯽ ﺑﺎ ﺍﯾﻦ ﻋﻬﺪ ﻭ ﻋﯿﺎﻝ، ﻫﻤﯿﻨﻤﻮﻥ ﻣﻮﻧﺪﻩ ﮐﻪ ﺍﻧﮕﺸﺖ ﻧﻤﺎ ﺷﻢ.
ﻣﺎﺩﺭ ﺑﺰﺭﮒ ﺑﻪ ﯾﻪ ﺟﺎﯾﯽ ﺍﻭﻥ ﺩﻭﺭ ﺩﻭﺭﺍ ﺧﯿﺮﻩ ﺷﺪ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﻣﯽ ﺩﻭﻧﯽ ﻧﻨﻪ ﺑﭽﻪ ﮔﯽ ﻧﮑﺮﺩﻡ، ﺟﻮﻭﻧﯽ ﻫﻢ ﻧﮑﺮﺩﻡ . ﯾﻬﻮ ﭘﯿﺮ ﺷﺪﻡ، ﭘﯿﺮ.
ﭘﺎﺷﻮ ﺩﺭﺍﺯ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺁﺥ ﻧﻨﻪ، ﭘﺎﻫﺎﻡ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ، ﻫﺮ ﭼﯽ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺗﻤﻮﻡ ﺷﺪ.
ﺁﺧﯿﺶ ﺧﺪﺍ ﻋﻤﺮﺕ ﺑﺪﻩ ﻧﻨﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻢ ﮐﺴﯽ ﺣﺮﻓﻤﻮ ﮔﻮﺵ ﺑﺪﻩ ﻭ ﻧﮕﻪ ﻫﯿﺲ .
ﺑﻪ ﭼﺸﻤﻬﺎﯼ ﺗﺎﺭﺵ ﻧﮕﺎﻩ ﮐﺮﺩﻡ، ﺣﺴﺮﺕ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻭﺭﻕ ﺯﺩﻡ ﻭ ﺭﺳﯿﺪﻡ ﺑﻪ ﮐﻮﺩﮐﯽ ﺍﺵ.
ﻫﺸﺘﯽ ، ﻭﺷﮕﻮﻥ ، ﯾﻪ ﻗﻞ ﺩﻭﻗﻞ ، ﻋﺎﺷﻘﯽ ﻭ ...
ﮔﻔﺘﻢ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﻮﻥ ﺣﺎﻻ ﺑﺸﮑﻦ ﺑﺰﻥ، ﺑﺰﺍﺭ ﺧﺎﻟﯽ ﺷﯽ.
ﮔﻔﺖ : ﺣﺎﻻ ﺩﯾﮕﻪ ﻣﺎﺩﺭ، ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺎﻡ ﺩﯾﮕﻪ ﺟﻮﻥ ﻧﺪﺍﺭﻥ ؟
ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﯼ ﺧﺸﮏ ﺷﺪﻩ ﺍﺵ ﺭﻭ ﺑﻬﻢ ﻓﺸﺎﺭ ﺩﺍﺩ ﻭﻟﯽ ﺩﯾﮕﻪ ﺻﺪﺍﯾﯽ ﻧﺪﺍﺷﺘﻨﺪ
ﺧﻨﺪﻩ ﺗﻠﺨﯽ ﮐﺮﺩ ﻭ ﮔﻔﺖ : ﺁﺭﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﺟﻮﻥ، ﺍﯾﻨﻘﺪﺭ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻫﯿﺲ ﻧﮕﯿﺪ.
ﺑﺰﺍﺭ ﺣﺮﻑ ﺑﺰﻧﻦ. ﺑﺰﺍﺭ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﮐﻨﻦ. ﺁﺭﻩ ﻣﺎﺩﺭ ﻫﯿﺲ ﻧﮕﻮ، ﺑﺎﺷﻪ؟
ﺧﺪﺍ ﺍﺯ ﻫﯿﺲ ﺧﻮﺷﺶ ﻧﻤﯽ ﯾﺎﺩ ..
ارزانی...
چه کسی میگوید:
ک گرانی شده است! دوره ی ارزانیست!
دل ربودن ارزان! دل شکستن ارزان!
دوستی ارزان است! دشمنی ها ارزان!
چه شرافت ارزان! تن عریان ارزان!
آبرو قیمت یک تکه ی نان...
و دروغ از همه چیز ارزان تر...
قیمت عشق چه قدر کم شده است!
کمتر از آب روان!
و چه تخفیف بزرگی خورده: قیمت هر انسان...