دردم اینه همدرد ندارم

داستان.. فقر.. بیکاری.. ایرانی..

دردم اینه همدرد ندارم

داستان.. فقر.. بیکاری.. ایرانی..

رسیدن به صلح جهانی

متاسفانه در همه کشورها گروهی پول میگیرند که در زمان خطر از کشور دفاع کنند.

در همین ایران عده ای پول میگیرند که در داخل کشور از حکومت دفاع کنند!(قلچماقها)

با خودم فکر کردم که دفاع از مردمی که نان ندارند در کشورشون بخورند چه معنی داره؟!

مثل این میمونه که چند نفر رو در حصاری نگه داشته باشی در گرسنگی ولی به تعدادی غذاشون رو بدی و بگی مواظب اینا باش که کسی بهشون حمله نکنه!!!

مسخره نیست؟!

میدونید حقوق یه بسیجی در ماه چقدره؟
با مدرک دیپلم!
بیش از 3 میلیون تومان!
بله!
میدونید چقدر پول خرج تولید و خرید تجهیزات کشتار جمعی میشه؟!
دارم به این فکر میکنم که مردم جهان تا کی باید تاوان ترس از خودشون رو بدهند؟

یعنی ما آدما کی به رشدی میرسیم که دیگه لازم نباشه از مرزهامون کسی مراقبت کنه!
یا کی به رشدی میرسیم که نیاز نباشه یه عده رو پول بدیم که بخورن و بخوابند فقط در صورت جنگ سربازان بیچاره رو دم گلوله بفرستند!؟

فقط و فقط با یک قرار داد جهانی میشه جنگ رو از لغت نامه حذف کرد!
بله!

میشه کاری کرد که بچه 3 ساله بی گناه تاوان اشتباه بزرگترها رو نپردازه!

میشه کاری کرد که مردم در آسایش و شادی زندگی کنند.

فکرش رو بکنید که بودجه ارتش و سپاه و بسیج وارد بازار کشور بشه ، چی میشه؟

دوستان!
تک تک ما باید برای رسیدن به صلح جهانی کار کنیم.

مثل اون نقاش آذربایجانی که صحنه های جنگ رو به شکل مکانهای شاد و بازی طراحی کرده بود و به جهان نشان داد که میشه به جای مردن ، زندگی کرد و به جای گریاندن خنداند

...